Często zdarza się, że demencja starcza agresywna jest niczym innym, jak wypadkową wszystkich tych czynników, które w tym samym czasie kumulują się, uprzykrzając życie seniora. Agresja może być także objawem towarzyszącym chorobom wieku starczego, np. chorobie Alzheimera, która powoduje zaniki pamięci i często wywołuje uczucie Donepezil: wskazania i ostrzeżenia. Donepezil jest stosunkowo dobrze tolerowany. Większość działań niepożądanych, które wywołuje, jest przejściowa. Czasami jednak mogą wystąpić inne umiarkowane lub poważne skutki. Donepezil jest drugim lekiem zatwierdzonym do leczenia łagodnego i umiarkowanego otępienia między innymi w Demencja starcza to choroba, która może wystąpić u osoby w starszym wieku. W demencji ludzie mają na imię demencję starczą. Choroba rozwija się w wyniku zanikowych procesów zachodzących w mózgu. W starszym wieku większość ludzi we wszystkich narządach i systemach rozpoczyna nieodwracalne procesy, awarie. Otępienie i demencja starcza to zespółem objawów, które wynikają z przewlekłej, najczęściej postępującej, choroby mózgu. Choroby otępienne pojawiają się już od 50. roku życia, ale najczęściej rozpoczynają się po 65. roku życia. Choruje na nie około 5% 65-latków, a w grupie powyżej 80 lat – od 40 − 50%. Demencja starcza, należąca do chorób psychicznych, jest najczęstszą chorobą wśród osób starszych. Demencja starcza u kobiet jest prawie trzy razy bardziej prawdopodobna niż u mężczyzn. W większości przypadków wiek pacjentów wynosi 65-75 lat, średnio u kobiet choroba rozwija się w wieku 75 lat, u mężczyzn w wieku 74 lat. Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. Demencja – co to za choroba i jak się rozwija?Demencja to choroba neurodegeneracyjna, której zmiany wywołane w strukturze mózgu są nieodwracalne. Z tego artykułu dowiesz się najważniejszych informacji o demencji – jakie są jej przyczyny i objawy, a także jak przebiega leczenie. Demencja to choroba neurodegeneracyjna, której zmiany wywołane w strukturze mózgu są nieodwracalne. Z tego artykułu dowiesz się najważniejszych informacji o demencji – jakie są jej przyczyny i objawy, a także jak przebiega się, że na demencję choruje w Polsce blisko 400 tysięcy osób. Wraz z wiekiem ryzyko występowania demencji starczej zwiększa się. Choroba powoduje nieodwracalne zmiany w mózgu, które wpływają na zaburzenie funkcji poznawczych i umysłowych, a także na zachowanie chorego. Pojawiają się problemy z pamięcią, orientacją, logicznym myśleniem i rozumieniem. Z tego powodu choroba często jest także mylona z chorobą Alzheimera. Demencja i alzheimer jednak różnią się od siebie na wielu płaszczyznach, jak chociażby przebieg starcza to w zasadzie grupa schorzeń, które bazują na zwyrodnieniowych lub degeneracyjnych zmianach w obrębie mózgu. Demencja obejmować będzie w takim wypadku zarówno alzheimera, chorobę Picka, Parkinsona czy demencję naczyniową. Jednak każda z odmian przypadłości będzie charakteryzowała się innymi objawami i przebiegiem, gdyż zaburzenia w strukturze mózgu będą inne. W dodatku, w przypadku alzheimera czy parkinsona demencja występuje dopiero na pewnym etapie rozwoju choroby jako efekt towarzyszący, a nie źródło starcza – przyczynyObjawy demencji mogą być różne, gdyż zależą od rodzaju zmian neurodegeneracyjnych, mających miejsce w tkankach mózgu. Niektóre odmiany demencji rozwijają się częściej ze względu na czynniki genetyczne. Ryzyko wystąpienia demencji zwiększa się wraz z wiekiem, a także pierwotnymi zmianami chorobowymi. Do czynników mogących wpływać na rozwój choroby należą:wodogłowie;guzy mózgu;choroba Creutzfeldta-Jacoba;krwiaki pourazowe;padaczka;niedobory pokarmowe witamin (kwasu foliowego czy witamin z grupy B);choroby tarczycy;choroby wątroby;alkoholizm;przyjmowanie niektórych starcza – objawyNajbardziej powszechny objaw demencji stanowią zaniki pamięci. Najczęściej w początkowej fazie rozwoju choroby są to zaburzenia pamięci krótkotrwałej. Możesz mieć wrażenie, że ciągle o czymś zapominasz lub wiele spraw wypada ci z głowy. Towarzyszące uczucie niepokoju lub przytłoczenia spowodowane jest demencją starczą. Urojenia jednak najczęściej należą do objawów demencji starczej należą także problemy z orientacją w czasie i przestrzeni, trudności w liczeniu. Z czasem rozwijają się zaniki umiejętności rozpoznawania rzeczy i osób oraz oceny sytuacji czy podejmowania decyzji. Stosunkowo szybko rozwija się także problem z przyswajaniem nowych informacji, przez co chory traci zdolność uczenia funkcji umysłowych prowadzi do występowania trudności w mówieniu i logicznym myśleniu. Objawy demencji mają także odzwierciedlenie w psychiczno-emocjonalnej strefie. U chorego rozwija się poczucie lęku, apatia oraz wahania nastrojów. Może także pojawić się wzmożona drażliwość, a nawet agresja. Demencja starcza – etapy chorobyChoroba u każdego może rozwijać się w innym tempie oraz w nieco odmienny sposób. Czasami rozwój trwa kilka lat, a niekiedy kilkanaście. W innych przypadkach choroba postępuje zaskakująco szybko. Im wcześniej zostaną zauważone objawy demencji, tym szybciej będzie można wprowadzić terapię opóźniającą rozwój poszczególnych etapów. 1. etap demencjiW pierwszym etapie choroby pojawiają się niewielkie kłopoty z pamięcią na poziomie codziennych czynności. Zapominasz, gdzie coś zostawiłeś lub o bieżącym terminie spraw lub spotkań. Na początku objawy są łagodne i nie wskazują na stan etap demencjiKolejnym etapem choroby demencji starczej jest nasilenie się zaburzeń pamięci oraz rozwój zmian na tle emocjonalnym. Pojawiają się drażliwość, apatia, nieuzasadnione poczucie lęku. Z czasem rozwijają się też trudności w poruszaniu się i mówieniu czy liczeniu. Zaczynasz odczuwać większe zmęczenie organizmu i zniechęcenie. 3. etap demencjiOstatni etap choroby. Demencja starcza prowadzi do całkowitego wycofania się z życia zawodowego i społecznego, gdyż chory nie jest w stanie poprawnie funkcjonować samodzielnie. Trudność sprawiają codzienne czynności. Pogłębia się uczucie przygnębienia i bezsilności, co często skutkuje pojawieniem się agresji. Chory zaczyna mieć z powodu demencji starczej urojenia. Na tym etapie konieczna jest ciągła opieka nad osobą chorą, gdyż stopniowo zaczyna ona być całkowicie oderwana od rzeczywistości i traci kontakt z starcza a śmierć Niestety, demencja wywołuje nieodwracalne zmiany strukturalne w mózgu. Jest chorobą przewlekłą i nieuleczalną. Proces jej postępowania można jedynie spowolnić, a nie choroby polega przede wszystkim na łagodzeniu objawów demencji oraz maksymalnym spowalnianiu postępów kolejnych etapów. Profilaktycznie zalecane są ćwiczenia na pamięć, aktywność fizyczna i dieta dobra dla utrzymania sprawności umysłowej. Poleca się spożywanie ryb bogatych w kwasy omega oraz orzechów. W ramach ćwiczeń możesz rozwiązywać krzyżówki i łamigłówki. Polecane są także gry planszowe i karciane oraz czytanie książek. Demencja starcza osłabia mózg, więc wszelka aktywność umysłowa jest mile widziana. Z kolei w farmakoterapii przeciw demencji starczej stosuje się leki uspokajające, przeciwdepresyjne oraz wspomagające relaks i sen. Mają one za zadanie zabezpieczyć chorego przed wahaniami nastrojów, które mogłyby wywoływać zachowania niepożądane – depresję, agresję czy samookaleczanie. Podstawę jednak stanowią medykamenty, mające za zadanie podnosić poziom acetylocholiny. Jest to substancja przekaźnikowa układu nerwowego, która umożliwia procesy pamięciowe oraz także:O autorzeAdam ZielińskiStudent ostatniego roku medycyny kultywujący rodzinne tradycje i wartości związane z wykonywaniem zawodów medycznych. Chęć i możliwość niesienia pomocy innym to więcej niż profesja, to prawdziwa pasja, podobnie jak dzielenie się zdobytą wiedzą. Prywatnie mąż i tata dwuletniego letniego syna, dla którego chce być wzorem do naśladowania. Zobacz wszystkie artykuły Demencja starcza to wyzwanie, z którym niejednokrotnie mierzą się opiekunki w Niemczech. Jeśli opiekunka spróbuje wejść się w świat uczuć osób chorych na demencję, łatwiej przyjdzie jej komunikacja z nimi. Demencja starcza – zrozumieć chorego Dla osób dementywnych świat staje się dziwny i niezrozumiały, ponieważ tracą oni specyficzne dla człowieka umiejętności poznawcze i orientację. Nie potrafią umieścić przedmiotów, sytuacji i osób w szerszym kontekście. Z powodu zaburzenia funkcji przypominania mają ograniczony dostęp do swojej wcześniejszej wiedzy (pamięć semantyczna) i doświadczenia (pamięć epizodyczna – wymazywana wstecz), dzięki którym potrafili się odnaleźć w każdej sytuacji. Brakuje im wiedzy i pewności źródeł, które służą opanowaniu obecnej sytuacji. Często zanika granica między snem, rzeczywistością i przeszłością. Chorzy mają halucynacje, które odczuwają jako realne sytuacje. W kontakcie z osobą dementywną często nie daje się wytłumaczyć im ich irracjonalności. W idealnym przypadku jednak opiekunka w Niemczech powinna podchwycić nastrój, jaki kryje się za halucynacjami. Jeśli chory jest jeszcze w stanie rozpoznać, że jego zachowanie jest w danej sytuacji nieadekwatne, może się to u niego skończyć niepokojem i poczuciem rezygnacji. Osoby, które chorują na demencję, często czują się nierozumiane, jakby ktoś nimi dowodził lub sprawował nad nimi kuratelę. Nie potrafią pojąć motywów decyzji swoich opiekunów. Zaskakujący jest jednak fakt, że wielu chorych potrafi wyrazić swoje życzenia. Niektórzy potrafią jeszcze wyczuć, czy ktoś w ich towarzystwie się nudzi lub czuje się dotknięty ich zachowaniem. W zaawansowanym stadium tracą jednak umiejętność kontaktu emocjonalnego. Stanowi to duże obciążenie dla członków rodziny i powoduje, że praca w Niemczech, opieka nad nimi, jest także psychicznie trudna. Chorzy reagują często podenerwowaniem, gdy obarcza się ich odpowiedzialnością za rzeczy, o których w międzyczasie zapomnieli, a tym samym czują się podwójnie obciążeni, raz przez to, że zarzuca im się popełnienie błędu, a także przez to, że zostają skonfrontowani ze swoimi słabościami. Uczucia osób chorych na demencję Mimo wszystko opiekunka musi pamiętać, że chorzy na demencję mają jeszcze uczucia. Szczególnym problemem są depresje, manifestujące się przed nadejściem demencji, często wtedy, gdy chorzy zauważają swój spadek formy duchowej. Objawy depresji mogą być podobne do tych zwiastujących demencję, stąd zdarza się, że przy zbyt małej wiedzy choroby te są ze sobą mylone. Im bardziej zaawansowana demencja, tym bardziej płaski staje się świat uczuć. Ustępują one afektywnej obojętności z brakiem umiejętności odczuwania smutku, radości lub wyrażania uczuć, przy równoległej utracie zainteresowania światem zewnętrznym. Osoby chore na demencję potrzebują dużo czasu na reakcję i działanie. W zaawansowanym stadium wystarczające odżywianie nie jest możliwe drogą naturalną, ponieważ chorzy w skutek zaburzenia bodźców nie są w stanie połykać pokarmu. Opieka nad osobami starszymi w Niemczech wymaga wtedy niezwykłej cierpliwości i pochłania wiele czasu. Postępowanie z osobami dementywnymi Ze względu na pojawiające się objawy demencji starczej praca dla opiekunek w Niemczech powinna być dopasowana do ich zmienionego sposobu przeżywania. Najważniejsza jest cierpliwość. Przez okazywanie zniecierpliwienia chory ma wrażenie, że coś zrobił źle, co jest z kolei przyczyną niezadowolenia, smutku, złego samopoczucia. Równie ważne jest, aby uświadomić sobie, że chorzy ze względu na zaburzenia pamięci są w stanie uczyć się tylko warunkowo. Większość z tego, co się do nich mówi, zapominają już po paru minutach. Dlatego nie można z nimi nic pewnego ustalać. Jednak można ich „musztrować”: gdy posadzimy chorego przy stole i mu wytłumaczymy, że to jest jego miejsce, to całkiem możliwe, że w przyszłości sam wybierze sobie to miejsce do siedzenia. Na pytanie: „Gdzie jest twoje miejsce?” chory będzie odpowiadał wymijająco, dlatego lepiej zrezygnować z zadawania pytań. Komunikacja a demencja Komunikacja powinna przebiegać w prostym języku. Z jednej strony jest to uwarunkowane osłabieniem słuchu w starszym wieku, z drugiej przez upośledzenie zdolności do abstrakcyjnego myślenia dłuższe zdania okazują się nie zawsze zrozumiałe. Każde zdanie powinno zawierać jedną informację. Także nie mówimy: „Wstań i załóż płaszcz“, tylko „Wstań proszę“, a dopiero później podajemy następną informację. Język powinien być prosty, a zdania krótkie i wyraziste. Często powiedzenia i przysłowia są lepiej rozumiane niż abstrakcyjne zwroty. Warto zapamiętać sobie zwroty i pojęcia, które chory rozumie i korzystać z nich w dalszej komunikacji. Należy również unikać kłótni z chorym na demencję, nawet jeśli nie ma racji, ponieważ wzmocni to jedynie uczucie zmieszania i niezadowolenia, które pozostaną po kłótni (nawet jeśli nie jest on już w stanie przypomnieć sobie samego zajścia). Dla chorego na demencję kłótnia jest tym bardziej niebezpieczna, gdyż nie jest on w stanie odnieść się do swojego doświadczenia, że kłótnie mijają – chorzy żyją prawie wyłącznie w teraźniejszości. Przyszłość nie ma dla nich żadnego znaczenia. Gdy mowa jest ledwo możliwa, ważne jest, aby pobudzać inne zmysły. Do podopiecznego można dotrzeć przez smak, zapach, obraz, dźwięk, ruch i dotyk, np. podopieczny może się ożywić na dźwięk znanych pieśni ludowych. Niemniej trzeba pamiętać, że niektóre zmysły mogą ulec zmianie. I tak zmysł smaku wyostrza się przede wszystkim na słodkie potrawy. Należy jednak uważać, aby nie angażować zbyt wielu zmysłów przez wiele bodźców na raz. Nałożenie się kilku wrażeń zmysłowych może stwarzać poczucie zagrożenia, ponieważ chory nie umie rozdzielić różnych wrażeń od siebie i przyporządkować znanym sobie kategoriom. Nadmiar bodźców prowadzi raczej do zmieszania niż stymulacji. Należy szukać równowagi pomiędzy nadwyżką, a absolutnym niedoborem bodźców. Biografia Jedną z metod pracy z podopiecznym – polecanym dla każdej opiekunki w Niemczech – jest tworzenie biografii, dzięki której można się dowiedzieć, jakie znaczenie mają dla chorego pewne zachowania. Np. co to znaczy, gdy podopieczny nie chce iść wieczorem spać? Czy daje sygnał „Brakuje mi herbaty przed snem” czy może ma na myśli: „Tęsknię za moją żoną”? Im dokładniej poznamy przyzwyczajenia i cechy chorego, tym łatwiej będzie nam go zrozumieć. Również przy tej metodzie zaleca się prowadzenie gruntownej dokumentacji i ścisłą współpracę ze wszystkimi osobami zaangażowanymi w opiekę. Praca w Niemczech. Opieka nad osobami starszymi z demencją a postępowanie z samym sobą Podczas pracy z osobą, u której występują objawy demencji starczej, ważne jest także myślenie o samym sobie, co niestety często jest niedocenianym problemem. W dużej mierze dotyczy on najbliższej rodziny seniora, ale z łatwością może dotknąć opiekunki pracujące w Niemczech. Szczególnie, jeśli jest ona jedyną osobą na co dzień stykająca się z chorym. Bliscy podopiecznego często zaniedbują kontakty społeczne i żyją niemalże wyłącznie dla chorego, z którym ledwo mogą się porozumieć. Dopada ich poczucie winy z powodu narastającej agresji wobec podopiecznego. Boją się, że w nieodległej przyszłości zachorują na podobną chorobę. Gdy chory zachowuje się nielogicznie, w naszych oczach wygląda to na złośliwość, brak dobrej woli. Wszystko to kończy się w wielu przypadkach depresją lub zaburzeniami psychosomatycznymi jak np. chroniczne bóle. Problemy u opiekunów czy rodziny często pojawiają się po śmierci podopiecznego. Demencja starcza, kilka faktów o chorobie Demencja oznacza znaczne obniżenie sprawności umysłowej, emocjonalnej i społecznej, które prowadzi do umniejszenia funkcji społecznych i niemal zawsze towarzyszy chorobie mózgu. Choroba dotyka przede wszystkim pamięci krótkotrwałej, w szczególności umiejętności myślenia, języka i motoryki, a w niektórych przypadkach powoduje również zmiany w strukturze osobowości. Kluczowe w zrozumieniu demencji jest różnicowanie między utratą nabytych już umiejętności, a wrodzonym brakiem uzdolnień. Obecnie znanych jest nam wiele, ale nie wszystkie, przyczyny demencji, a niektóre jej formy dają się leczyć w pewnym zakresie, co oznacza, że można opóźnić wystąpienie pewnych symptomów we wczesnym stadium demencji. Najczęściej występującą formą demencji, jednak nie jedyną, jest choroba Alzheimera. Demencja starcza można mieć różne przyczyny, a znaczące dla terapii jest stwierdzenie cech różnicujących. Głównym czynnikiem ryzyka jest zaawansowany wiek. Dłuższy okres życia kobiet jest zapewne najlepszym wytłumaczeniem, dlaczego to właśnie kobiety stanowią większy odsetek chorych na demencję. Depresje postrzega się jako czynnik ryzyka sprzyjający rozwojowi demencji, albowiem często pojawiają się w jej wczesnych stadiach demencji. Objawy demencji starczej Demencja (ICD-10 kod F00-F03) jest często skutkiem chronicznej i postępującej choroby mózgu z zaburzeniem wielu wyższych funkcji mózgowych, w tym pamięci, myślenia, orientacji, kondycji duchowej, liczenia, zdolności uczenia się, języka, mówienia i umiejętności dokonywania oceny i wyboru. Aby zdiagnozować demencję, zgodnie z układem ICD, symptomy choroby muszą występować przez minimum 6 miesięcy. Zmysły (organy, jak i działanie) funkcjonują u danej osoby jak zazwyczaj. Spadkowi umiejętności kognitywnych z reguły towarzyszą zmiany w kontroli stanów emocjonalnych, zachowań społecznych albo motywacji. Symptomy te występują również w przypadku choroby Alzheimera, chorób naczyniowych mózgu i innych, które w pierwszym lub drugim stopniu dotyczą mózgu i neuronów. Halucynacje i problemy z poruszaniem się Do objawów demencji należą także objawy motoryczne i symptomy psychotyczne, które mogą wystąpić we wszystkich rodzajach demencji. Przykładowo u chorych pojawiają się halucynacje optyczne. Zazwyczaj widzą oni najpierw w półmroku nieobecne osoby, z którymi nawet prowadzą rozmowy. We wczesnym stadium pacjenci są jeszcze w stanie zdystansować się od swoich pseudo-halucynacji, co oznacza, że wiedzą, iż osoby, z którymi rozmawiają są nieobecne. Później widzą zwierzęta lub postaci fantastyczne, wzory na ścianach, kłęby kurzu. W zaawansowanym stadium przeżywają groteskowe, często groźne rzeczy, np. uprowadzenia. Te sceniczne halucynacje są z reguły nacechowane strachem. Pacjentom zdarza się zachowywać agresywnie wobec działających w dobrej wierze bliskich, gdy wciągną ich w swój system obłędu. Granica z delirium jest w tym przypadku płynna. Zaburzenia motoryki należą do obrazu choroby w przypadku zaawansowanej demencji. Pacjentom z biegiem czasu sztywnieją coraz to większe obszary ciała. Ich chód się zmienia, stawiają małe kroki, szurają stopami, szeroko stawiają nogi. Są zagrożeni upadkiem, gdyż dochodzi do zaburzenia poczucia utrzymania równowagi. Osoby chore na demencję tracą inicjatywę, zaniedbują swoje hobby, higienę osobistą i porządki w mieszkaniu, wreszcie nie są w stanie odżywiać się w wystarczający sposób, nie mają chęci do jedzenia, zaprzestają odczuwać głód i w końcu zapominają o gryzieniu pokarmu i jego połykaniu. Chudną i stają się podatni na choroby wewnętrzne, jak np. zapalenie płuc. Zmienia się również ich dzienno-nocny rytm życia. Demencja starcza – etapy choroby Kryteria diagnostyczne dla demencji obejmują kombinacje deficytów umiejętności kognitywnych, emocjonalnych i społecznych, które prowadzą do osłabienia funkcji społecznych i zawodowych. Symptomem przewodnim jest zaburzenie pamięci. W początkowej fazie choroby pojawiają się zaburzenia pamięci krótkotrwałej i umiejętności postrzegania. W dalszym przebiegu zanikają również trwałe treści pamięci długotrwałej, a dotknięci chorobą z biegiem czasu tracą nabyte przez całe życie umiejętności i zdolności. Upośledzenie umiejętności kognitywnych nie występuje nagle, np. w postaci zamglenia świadomości lub delirum. Aby nastąpiło pogorszenie pamięci musi nastąpić jedno z następujących zaburzeń: afazja: zaburzenia mowy; apraksja: upośledzenie umiejętności wykonywania precyzyjnych, celowych ruchów; agnozja: upośledzenie umiejętności identyfikowania przedmiotów lub ich ponownego rozpoznawania; zaburzenia funkcji wykonawczych: planowania, organizacji, zachowywania kolejności. Demencja to zmniejszenie sprawności umysłowej, które wynika ze zmian powstałych w mózgu. Źródło: shutterstockDemencja starcza, nazywana jest także otępieniem starczym, to schorzenie upośledzające prawidłową pracę mózgu. Słowo „demencja” wywodzi się z języka angielskiego od „dementia” lub „sentile dementia” i oznacza właśnie otępienie starcze. Zmiany w tkance mózgu, które wywołuje demencja mają charakter zwyrodnieniowy, degeneracyjny i zanikowy. Takie zmiany znacznie osłabiają sprawność umysłową, a w zaawansowanym stadium choroby prowadzą do utraty codziennej samodzielności. Chociaż bywa tak, że demencja starcza występuje także u osób młodych, to najczęściej zapadają na nią osoby alarmują, że problem demencji starczej dotyka ponad 400 tysięcy Polaków i ponad 50 milionów osób na całym świecie. Z racji tego, że zachodnie społeczeństwa szybko się starzeją, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że w 2030 roku demencja dotknie 80 milionów pacjentów na świecie, a w 2050 roku będzie ich nawet 150 podstawie: czynnikiem generującym ryzyko wystąpienia demencji starczej jest przede wszystkim wiek – im człowiek starszy, tym większe ryzyko pojawienia się tej choroby. Jednak nie tylko długość życia generuje wyłonienie się tego schorzenia, również inne czynniki mogą sprzyjać rozwojowi demencji starczej. Są to między innymi: palenie papierosów, nadużywanie alkoholu, niezdrowa dieta, przyjmowanie niektórych leków, zaburzenia lipidowe, nadwaga i otyłość, unikanie aktywności fizycznej oraz nieleczone nadciśnienie wiele bezpośrednich przyczyn pojawiania się demencji starczej, ale do najczęściej wymienianych zalicza się: otępienie naczyniowe, otępienie czołowo-skroniowe, otępienie ciała Lewy’ego, choroba Alzheimera oraz otępienie mieszane – jednocześnie współistniejące ze sobą cechy innych otępień. Pośród rzadziej spotykanych przyczyn demencji starczej można wymienić: wodogłowie normotensyjne, chorobę Parkinsona, choroby wątroby, choroby tarczycy, padaczkę, chorobę Creutzfeldta-Jakoba oraz kiłę ośrodkowego układu nerwowego. Demencja może mieć także odwracalne przyczyny, takie jak: niedoczynność tarczycy, niedobór witaminy B12, boreliozę, zaburzenia depresyjne oraz guzy ośrodkowego układu istnieje jeden konkretny wzorzec objawów demencji starczej – w zależności od przyczyny, u osób dotkniętych tym schorzeniem mogą dominować różne demencja starcza może objawiać się trudnymi do zauważenia i nasilającymi się symptomami. Początkowo osoba chora zaczyna zapominać podstawowych rzeczy, związanych z pracą zawodową lub czynnościami wykonywanymi każdego dnia. Do tego dochodzą trudności z przyswajaniem nowych rzeczy, zapominanie słów i zaburzenia mowy, poczucie obcości w dobrze znanych do tej pory miejscach oraz popadanie w apatię i utrata własnych zainteresowań. Na tym etapie choroby chory nie ma jeszcze problemów z koordynacją starcza nasila się w na dalszych etapach, a wtedy objawy stają się wyraźniejsze. Są to: poczucie zagubienia nawet we własnym domu, narastające trudności z komunikowaniem się z innymi ludźmi, zapominanie niemalże wszystkich nowych informacji i trudności z przypominaniem imion bliskich osób, brak apetytu oraz widoczne zmiany w zachowaniu, takie jak coraz częściej pojawiająca się drażliwość, a nawet i agresja. Chorego zaczynają przerażać głośne dźwięki, np. klakson, jest gwałtowny i trudno przewidzieć jego ruchy i zachowanie. Zaczynają się wtedy problemy z koordynacją ruchów, zaburzenia równowagi oraz przykurcze mięśni. Już na tym etapie choroby pacjent powinien być pod stałą późnym stadium otępienia starczego osoby dotknięte ta przypadłością przeważnie nie są zdolne do samodzielnej egzystencji, ponieważ mają trudności z przypominaniem sobie czegokolwiek (nawet i członków najbliższej rodziny), odczuwają ogromną dezorientację (chory może nie wiedzieć, gdzie się znajduje ani jaka jest obecnie data), nasilają się u nich zaburzenia zachowania oraz mają trudności z podejmowaniem różnych czynności ruchowych, jak np. jedzenie sztućcami czy nawet chodzenie. Najgorszym objawem ostatniego etapu rozwoju tej choroby są pojawiające się urojenia i paranoja. Na tym etapie demencji starczej chory wymaga stałej opieki i czynnikiem generującym ryzyko wystąpienia otępienia starczego jest przede wszystkim wiek. Źródło: shutterstockNiestety nie jesteśmy w stanie całkowicie zapobiec występowaniu tego schorzenia. Nie jesteśmy także w stanie zahamować procesu starzenia się, a to jest główną przyczyną powstawania demencji starczej. Jednak prowadzenie zdrowego trybu życia może być sposobem, że otępienie starcze nas ominie. Ważne jest unikanie wszelkich używek, takich jak alkohol czy papierosy. Poza tym odpowiednio zbilansowana dieta, która zapewnia nam wszystkie niezbędne substancje odżywcze oraz regularna aktywność fizyczna powinny dużo zdziałać w zapobieganiu rozwoju demencji starczej. Poza tym utrzymywanie optymalnej masy ciała oraz wysiłek intelektualny, np. czytanie książek czy rozwiązywanie krzyżówek w pewien sposób mogą niwelować ryzyko wystąpienia demencji współczesna medycyna nadal nie znalazła skutecznego sposobu na całkowite wyleczenie demencji starczej. Demencja starcza na razie pozostaje chorobą nieuleczalną. Naukowcy do tej pory nie opracowali metody na skuteczne odwrócenie zmian strukturalnych zachodzących w mózgu. Dlatego też leczenie demencji starczej polega jedynie na łagodzeniu objawów i przebiegu choroby poprawiając jakość życia objawy mogą wskazywać na demencję starczą, to czasami okazuje się, że pacjentowi brakuje wielu nieprawidłowości związanych z niedoborem substancji odżywczych lub innych składników. W tym przypadku to niski poziom witaminy B12, u których suplementacja i wyrównanie niedoborów prowadzi do zniwelowania objawów demencji łagodzenia objawów wykorzystuje się leki zwiększające poziom acetylocholiny – substancji przekaźnikowej układu nerwowego, która odpowiada między innymi za procesy pamięciowe i zdolność uczenia się. Leki na demencję starczą to także środki przeciwdepresyjne, uspokajające i ułatwiające zasypianie. Drugim elementem terapii to ćwiczenia i stymulacja mózgu, czyli rozwiązywanie krzyżówek i łamigłówek, czytanie książek czy gra w karty, planszówki i te to nie tylko element terapii, ale również środek zapobiegawczy. By ograniczyć rozwój demencji starczej, jak najwcześniej należy włączyć do swojej codziennej diety składniki bogate w substancje odżywcze, np. orzechy czy ryby, regularnie dbać o aktywność fizyczną oraz zadbać o odpowiednią ilość nad osobą chorą powinna być odpowiednio dostosowana do etapu rozwoju tego schorzenia, ogólnego stany schorzenia i stopnia jego samodzielności. Jedną z istotnych spraw jest odpowiednio zbilansowana dieta pacjenta. Osoby dotknięte demencją bardzo często nie mają apetytu i unikają jedzenia, dlatego warto sięgnąć po odżywki i suplementy na pobudzenie ważną rzeczą, o której trzeba pamiętać opiekując się osobą chorą, to odpowiednia higiena, ponieważ pacjenci zazwyczaj zaniedbują tę sferę. Dlatego też warto wprowadzić stała porę czynności higienicznych i zapewnić pacjentowi odpowiedni komfort i starcza może zaburzać i rozregulować pracę snu. W związku z tym trzeba zapewnić seniorom wymagającą aktywność w ciągu dnia, by ci nie ucinali drzemek. Można zainicjować różne rozrywki intelektualne, które nie tylko zapełnią czas, ale również mogą opóźniać dalsze postępowanie nie dopuścić do rozwoju choroby, trzeba ograniczyć wszelkie używki, zadbać o zbilansowaną i zdrową dietę, regularnie uprawiać sport oraz zmuszać nasz mózg do wysiłku, np. grając w łamigłówki. Źródło: shutterstockZdecydowana większość przypadków demencji starczej wiąże się z chorobą Alzheimera. Trzeba mieć jednak na uwadze, że są to dwa różne stany chorobowe. Demencja jest zespołem objawów, które mogą towarzyszyć innych chorobom związanym z zaburzeniami funkcjonowania mózgu. Natomiast Alzheimer jest konkretną chorobą, która wywołuje specyficzny rodzaj tępienia starczego. W przeciwieństwie do demencji spowodowanego innymi przyczynami, demencja w Alzheimerze zawsze postępuje, a zmiany są starcza to przykre schorzenie, które pojawia się wraz z wiekiem oraz stopniowo ogranicza i wyłącza chorą osobę z aktywnego życia społecznego. Czasami nie mamy większego wpływu na pojawienie się demencji starczej, bo różne choroby i dolegliwości prowadzą do rozwoju tego schorzenia. Z drugiej jednak strony mamy wpływ, by zadbać o komfortową i zdrową nie dopuścić do rozwoju tej podstępnej choroby, można zapobiegać na kilka sposobów, przede wszystkim ograniczając wszelkie używki, dbając o zbilansowaną i zdrową dietę, regularnie uprawiając sport oraz zmuszać nasz mózg do wysiłku, np. czytając książki. Co prawda nawet wtedy nie mamy gwarancji, że demencja starcza nas ominie, ale przynajmniej mamy czyste sumienie, że zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy, by nie dopuścić do pojawienia się otępienia (Klaudia Kwiatkowska)Demencja starcza – etapy chorobyDemencja nierzadko uznawana jest za jeden z elementów starości – zapominanie, dezorientacja, apatia, kojarzone są z naturalnym procesem starzenia. Obecnie wiadomo jednak, że demencja nie jest normalnym stanem rzeczy. Stanowi zespół objawów świadczących o postępujących zmianach w mózgu, spowodowanych konkretną chorobą. Demencja nie jest niestety możliwa do wyleczenia. To postępujące zjawisko, które całkowicie zmienia chorą osobę. Dlatego tak istotne jest, by poznać zarówno wszystkie możliwe objawy, jak i etapy demencji, przez które podopieczny będzie przechodzić wraz z opiekunem. W tym tekście skupimy się zatem na ukazaniu zmian zachodzących w chorym i sposobów na radzenie sobie z starcza – objawyProblemy z pamięcią stanowią jeden z najczęstszych i najbardziej charakterystycznych objawów demencji. Właśnie one powinny być alarmujące zarówno dla chorego jak i najbliższej rodziny. Nawet jeśli początkowo wydają się być powodowane wyłącznie zmęczeniem czy gorszym samopoczuciem, nie powinny być bagatelizowane. Otępienie wiąże się jednak z szeregiem innych objawów, zależnych od rodzaju demencji. To między innymi:zaburzenia orientacji czasowo-przestrzennej,trudność w dobraniu odpowiednich słów, używanie ich niezgodnie ze znaczeniem,chwiejność nastroju, zachowania nietypowe dla danej osoby,brak zainteresowań, niechęć do kontaktowania się ze znajomymi,trudności przy rozwiązywaniu codziennych problemów, związane z zaburzonym myśleniem jest przede wszystkim obserwacja – czy stan osoby chorej zmienia się i w jakim tempie. W ten sposób opiekun jest w stanie określić, na jakim etapie podopieczny się starcza – etapy chorobyZarówno dla chorego jak i opiekunów czy bliskich niezwykle istotne jest to, na jakim etapie zaawansowania demencji podopieczny się znajduje. Zależy od tego zarówno sposób komunikacji jak i pomocy. Wyróżnić można pięć etapów, które będą różnić się niektórymi objawami w zależności od tego, z jakim rodzajem demencji mamy do czynienia. Pisaliśmy o tym zagadnieniu szerzej w artykule Demencja starcza – objawy, rodzaje. Poniżej omówimy pokrótce przebieg każdego z etapów demencjaPoczątkowo niektóre objawy mogą być trudne do odczytania. Trudność z przyswajaniem nowych informacji może być odbierana jako reakcja na zmęczenie organizmu. Podopieczny także nie przyznaje się do swoich problemów, zdaje się ich nie zauważać. Lekarze nazywają ten stan anozognozją – nieumiejętności do zdania sobie sprawy z choroby. To schorzenie neurologiczne, na które chory nie ma żadnego wpływu. Opiekun powinien zatem mieć to na uwadze i nie próbować niczego wymuszać ani udowadniać na siłę, że jest inaczej, niż twierdzi osoba z demencją. To może wywoływać frustrację, a nawet agresję. Wczesna demencja jest czasem, który warto wykorzystać na dowiedzenie się o podopiecznym jak najwięcej. Kiedy lubi myć włosy, czy preferuje prysznic a może wannę, co jada na śniadanie i tym podobne. W ten sposób opiekun może poznać rutynę chorego i wprowadzać ją także w czasach, gdy demencja będzie bardziej zaawansowana. To pozwala na zapewnienie podopiecznemu poczucia bezpieczeństwa – porządek w domu, w codziennym planie jest w stanie zneutralizować chaos w głowie, który spowodowany jest chorobą. Ze względu na to, iż już na początkowym etapie mózg ma duże problemy z zapamiętywaniem nowych informacji, opiekun powinien liczyć się z tym, że chory będzie zadawać jedno pytanie po dziesięć, piętnaście czy dwadzieścia razy dziennie. Naturalną reakcją w takich sytuacjach jest rozdrażnienie. Bardzo pomocne dla podopiecznego jest jednak spokojne odpowiadanie, jakby pytanie usłyszało się dopiero pierwszy raz. Irytacja może bowiem powodować poczucie winy, a także rosnący brak zaufania ze strony demencjaZwykle to właśnie na etapie umiarkowanej demencji pojawia się diagnoza – w tym momencie rodzina postanawia zgłosić się po pomoc do specjalisty. To czas, w którym chory może tracić wątek, wyłapuje jedynie pojedyncze słowa, do których odnosi się podczas rozmowy. Dlatego jego wypowiedzi mogą nie mieć dla opiekuna większego sensu. Dodatkowo zauważyć można, że chory łatwo zapętla się w wykonywaniu pewnych czynności, które zostały już wykonane. Na przykład je zawsze wtedy, gdy jest w kuchni. Jednak w tym czasie również głodzenie się może mieć miejsce – podopiecznemu wydaje się bowiem, że już jadł. Podczas umiarkowanej demencji mózg zaczyna tworzyć swoją własną rzeczywistość, która nie pokrywa się z tym, co naprawdę ma miejsce. Dlatego na tym etapie mogą pojawić się sytuacje, podczas których chory zacznie opowiadać o rzeczach, jakie nie miały miejsca. Na przykład oskarży sąsiadkę, członka rodziny czy inną odwiedzającą go osobę o kradzież w sytuacji, w której nie będzie mógł znaleźć swoich kluczy, kapci czy pilota. Chorujący mózg łączy fakty zupełnie inaczej niż zdrowy organ. Podopieczny może zatem wyciągać wnioski, które opiekunowi będą wydawać się bardzo nielogiczne. W takich sytuacjach konieczne jest zachowanie spokoju, nie wskazywanie, iż chory kłamie. Wystarczy bowiem poświęcić chwilę na to, by znaleźć zgubę i pokazać ją osobie z demencją. To z pewnością będzie w stanie ją uspokoić. Istotne jest także, by komunikować się z chorym w jak najprostszy sposób, najlepiej pokazując mu przedmioty o których jest mowa. To samo dotyczy osób. Zamiast mówić „To ja”, lepiej powiedzieć „To ja, Ania, Twoja córka”. W ten sposób podopieczny otrzymuje potrzebną informację – bez wymagania od niego, że powinien to wiedzieć. To przecież czas, w którym osoba z demencją jest bardzo zagubiona. Niekoniecznie jest w stanie poznać przedmiot trzymany w dłoniach, nie mówiąc już o członkach swojej rodziny. Należy jednak pamiętać, iż na tym etapie demencji podopieczny nadal jest osobą sprawną. I nie potrzebuje, by ktokolwiek wyręczał ją w wykonywaniu podstawowych czynności. To może prowadzić do irytacji i agresywnych umiarkowana demencjaTo etap, na którym coraz trudniejsze jest porozumiewanie się z osobą chorą na demencję. Nie sięga ona już do przeszłości, jak w poprzednim etapie – żyje w teraźniejszości, skupiając się wyłącznie na bodźcach, których nie może jednak przyswoić w zbyt dużych ilościach. Chory skupia się na jednej rzeczy: smaku, dotyku czy odczuciu. Dlatego nierzadko można zauważyć, iż nie uczestniczy w rozmowie, zajmując się wyłącznie serwetką leżącą na stole. To także czas, w którym warto ograniczyć kontakty z podopiecznym. Im więcej osób znajduje się w pokoju, tym mniejsza szansa na jakąkolwiek interakcję. W takich sytuacjach osoba chora ma do czynienia ze zbyt dużą ilością bodźców, co może wywołać skrajne reakcje. Podczas późnej umiarkowanej demencji zacierają się także granice dotyczące tak zwanego dobrego wychowania. Chory nie puka przed wejściem do pokoju a nawet jest w stanie wyrwać komuś z rąk przedmiot, którym jest akurat zainteresowany. To, co uznane byłoby za nietakt w normalnej sytuacji, w świecie chorego na demencję jest normą. Nie pomogą przy tym żadne upomnienia, gdyż podopieczny działa pod wpływem choroby, nie jest świadom swojego ma także coraz większe trudności z wysławianiem się. Opiekun może z łatwością zauważyć frustrację i rosnącą w takich sytuacjach agresję. Dlatego zachowanie spokoju może być wyjątkowo pomocne. Chociaż choroba umysłu postępuje, podopieczny nadal ma dużo energii. W niektórych sytuacjach, zwykle związanych z emocjami, może nawet podnosić ciężkie przedmioty, z którymi w normalnych sytuacjach ma problem. Dlatego opiekun powinien brać pod uwagę różne okoliczności i zawsze być przygotowany na wszystko. Warto także pamiętać, iż ciało osoby chorej na demencję również inaczej odbiera bodźce. Woda, która dla osoby zdrowej może być ciepła, dla chorego będzie lodowata. Dlatego konieczna jest delikatność podczas mycia i dobry zmysł obserwacji. Jeśli zauważalne jest częste nerwowe reagowanie na prysznic czy kąpiel, można z nich zrezygnować. Istnieje wiele preparatów, w tym te z serii Seni Care, które doskonale oczyszczają skórę bez konieczności używania wody. To może pomóc zredukować stres związany z demencjaTo etap, podczas którego osoba z demencją nie jest w stanie dać sobie rady bez stałej pomocy opiekuna. Nawet najprostsze czynności takie jak chodzenie zostają utrudnione. To mózg odpowiada za wysyłanie komunikatów do mięśni – mózg jednak pracuje nieprawidłowo. Wiąże się to także z utratą zdolności manualnych. Zapinanie guzików czy nawet trzymanie widelca jest niezwykle trudne. Dlatego pomoc opiekuna jest w tym przypadku niezastąpiona. Zrozumienie pewnych gestów, takich jak skinięcie głową, również może nie być zrozumiałe. Wykonywanie ich z kolei może być mechaniczne. Dlatego opiekun musi być dobrym obserwatorem i interpretatorem działań osoby także czas, w którym chory większą część swoich dni spędza w łóżku, nie mając siły się podnieść. Nietrzymanie moczu, które z dużym prawdopodobieństwem pojawiło się już wcześniej, staje się coraz bardziej uciążliwe. Dlatego konieczne jest skorzystanie z wyrobów chłonnych dla osób leżących, takich jak pieluchomajtki czy pieluchy anatomiczne. W tekście Jak wybrać wyrób chłonny dla osoby leżącej wskazaliśmy praktyczne porady, jak dokonać takiego wyboru. Korzystanie z odpowiednich produktów może bowiem uchronić chorego przed dyskomfortem, podrażnieniami czy demencjaW stanie głębokiej demencji osoba chora nie rozpoznaje już rzeczywistości, która ją otacza. Ludzie, przedmioty – wszystko wydaje się obce. Niektóre znane zapachy, dźwięki czy głosy mogą być jednak pocieszające. Dlatego w takich chwilach warto chociażby mówić do swoich bliskich chorujących na demencję. Zauważyć można także coraz większe problemy z połykaniem i oddychaniem. Jest to spowodowane wyniszczaniem się kolejnych układów organizmu. Stąd częste krztuszenie się, trudności w odkaszlnięciu. Konieczna jest zatem uważna obserwacja i pomoc. Na tym etapie niezwykle pomocne jest pobudzanie krążenia skóry, a także delikatne oklepywanie pleców, by pomóc choremu w odkaszlnięciu wydzielin znajdujących się w płucach. W tym celu opiekun może wykonywać delikatny masaż z użyciem natłuszczającego olejku do skóry. Masaż działa także uspokajająco, co może pomóc w ostatnich chwilach może postępować latami – trudno jest przewidzieć, w którym momencie chory przejdzie do kolejnego etapu. Dlatego konieczna jest obserwacja podopiecznego, która umożliwi pomoc w odpowiedni, adekwatny do sytuacji starcza – jak rozpoznać oraz jakie są etapy? Czy da się pomóc osobie z otępieniem starczym?Demencja starcza (znana także jako otępienie starcze) to powszechny problem, któremu towarzyszy szereg niezwykle niepojących objawów psychicznych. W przeszłości zmiany te określane były zmianami funkcjonowania poznawczego, które uznawane były za naturalny proces starzenia się mózgu. Demencja dotyka najczęściej starsze osoby, jednak w wyniku czynników genetycznych i biologicznych w medycynie notowane były także przypadki demencji wśród osób młodych. Czym jest demencja? Czy można pomóc osobie z demencją?Jaką chorobą jest demencja (otępienie starcze)?Demencja starcza (otępienie starcze) to jednostka chorobowa, w wyniku której dochodzi do obniżenia sprawności funkcji poznawczych, takich jak uwaga, pamięć czy myślenie oraz funkcji wykonawczych. To upośledzenie osłabiające sprawność mózgu na wielu płaszczyznach i z różną mocą – w zaawansowanym stadium chory traci samodzielność i zmuszony jest do korzystania z pomocy tej choroby pochodzi od powszechnych teorii, iż demencja jest naturalnym procesem starzenia się mózgu. Współcześnie poglądy te uległy jednak modyfikacjom – wręcz zwraca się uwagę na to, iż otępienie nie zawsze związane jest ze starością. Istnieje nawet coś takiego jak ''demencja cyfrowa'' – to termin, którym dawniej południowokoreańscy lekarze określali zespół symptomów chorobowych będących skutkiem niekontrolowanego użytkowania urządzeń elektronicznych. Obecnie nazywana jest tak demencja w młodym to problem, który zdaniem specjalistów może dotyczyć nawet 400 tysięcy osób w Polsce oraz 50 milionów osób na całym są przyczyny demencji?Demencja może mieć różnorodne podłoże. Przyczyn demencji można doszukiwać się w chorobach neurodegeneracyjnych, zwłaszcza w chorobie Alzheimera oraz w chorobie Parkinsona. W wielu przypadkach przyczyną demencji mogą być także choroby mózgu oraz jego uszkodzenia, jak guzy, które rozwijając się uciskają na struktury mózgowe, co prowadzi do licznych dysfunkcji. Natomiast demencja naczyniowa może objawiać się jako konsekwencja przebytych urazów, w wyniku nadużywania alkoholu czy chronicznego stresu o dużym nasileniu. Hasło ''demencja objawy'' to jedno z najczęściej wyszukiwanych haseł związanych z chorobami otępiennymi mózgu. Nic dziwnego – w przypadku wątpliwości chcemy wiedzieć, jak rozpoznać pierwsze sygnały demencji i w razie czego, pomóc najbliższym w zahamowaniu postępu objawów otępienia wymienić można przede wszystkim zaburzenie sprawności funkcji poznawczych jak uwaga, pamięć, czy myślenie. Osoba, u której rozwija się demencja, może mieć także problemy z mówieniem oraz wykazywać ogólne zaburzenia mowy (np. zmieniać znacznie danych pojęć, mylić pojęcia).W zaawansowanej fazie choroby dostrzegalne są także problemy z orientacją w terenie, ucieczki z domu oraz problemy z z najbardziej charakterystycznych oznak są problemy emocjonalne. Osoby dotknięte otępieniem mogą zachowywać się jak dzieci, co budzi frustrację opiekunów. Nierzadko role się odwracają, gdyż osobę dotkniętą otępieniem należy pielęgnować zupełnie tak jak niemowlę (pomoc w czynnościach higienicznych, przebieranie). Osoby takie mają także problemy z myśleniem przyczynowo-skutkowym oraz z ocenianiem są etapy demencji starczej?Etapy demencji są rozróżnione przez specjalistów, dlatego warto zapoznać się z przebiegiem choroby. Demencja dzieli się zasadniczo na 3 główne I – Otępienie lekkieW pierwszym etapie choroby objawy demencji są najczęściej niedostrzegalne, jednak widoczne są tutaj zaburzenia pamięci. Pacjent może mieć problemy z szybkim przypominaniem sobie imion bliskich osób oraz z przypomnieniem sobie o wizytach i codziennych mogą być tutaj także problemy związane z mową. Chory może zapominać niektórych słów lub ich znaczenia. W pierwszym etapie choroby chory zaczyna unikać kontaktu z bliskimi. Charakterystyczna jest także zmienność nastrojów, jednak na tym etapie nie dostrzega się problemów związanych z koordynacją wzrokowo-ruchową. Leki na demencję pozwalają jednak zahamować postęp choroby pod warunkiem, że pierwsze objawy zostaną szybko zauważone, a diagnoza postawiona w sposób prawidłowy. Etap II – Otępienie umiarkowaneNa tym etapie choroby zaburzenia pamięci nasilają się coraz mocniej. Coraz bardziej widoczny jest problem z wypowiadaniem zdań oraz z określeniem czasu przez chorego. Słownictwo osoby chorej jest ubogie, natomiast zachowanie może budzić drugim etapie dostrzegalne są problemy z koordynacją wzrokowo-ruchową oraz zaburzenia równowagi spowodowane kurczami mięśni. Charakterystyczny jest tutaj brak apetytu. Chory musi przebywać pod stałą opieką III – Otępienie głębokieTo ostatnie i jednocześnie najcięższe stadium otępienia. Wymagana jest tutaj stała kontrola i opieka, gdyż widoczny jest całkowity brak koordynacji wzrokowo-ruchowej chorego. Pacjenta trudno zrozumieć. Nie jest w stanie rozpoznać bliskich ani przekazać konkretnej informacji. W wielu przypadkach widoczne są tutaj urojenia i paranoja, a także krzyki starcza a śmierć to połączenie, które jest ze sobą nierozerwalne. Niestety, choroby otępienne, jak choroba Alzheimera, otępienie naczyniopochodne, otępienie z ciałami Levy'ego, czy choroba Parkinsona sprawiają, że człowiek w wyniku choroby mózgu może odejść znacznie szybciej z uwagi na postępujący charakter patologii leczeniu demencji wykorzystuje się leczenie farmakologiczne oraz stosowane są substancje psychotropowe, hamujące postęp choroby. Leki na demencję bez recepty mogą wspomóc środki farmakologiczne. Ważna jest także diagnoza psychologiczna i psychiatryczna oraz wykonanie badań przesiewowych mających na celu diagnozę choroby. Przykładowo test zegara to najczęściej wykonywany test na Alzheimera. Wykorzystywane są także kwestionariusze wielowymiarowe badające sprawność umysłową. Jak jeszcze pomóc osobie z demencją starczą?Osoba z demencją potrzebuje przede wszystkim wsparcia i zrozumienia. Leczenie psychiatryczne oraz farmakologie mogą wzmocnić leki na demencję bez recepty, które poprawiają sprawność funkcji poznawczych oraz libido osób starszych. Nie należy zapominać, że osoby dotknięte otępieniem także mają potrzeby, a potrzeba bliskości jest tutaj często pomijana!W przypadku protestów przed jedzeniem oraz pomocą w trakcie mycia należy wykazać się ogromną cierpliwością, oraz przemawiać do chorego spokojnie. W celu zachowania dobrej jakości snu warto podawać delikatne środki wzmacniające senność oparte na bazie naturalnych składników. Demecja starcza – jakie sa objawy?Demencja starcza to problem, który dotyka szerokie grono osób w podeszłym wieku. Czym jest i jakie są jego przyczyny?Demencja starcza (otępienie starcze) to nieprawidłowość, przejawiająca się znacznym obniżeniem sprawności umysłowej, występująca najczęściej u osób powyżej 70. roku życia. Otępienie ma charakter przewlekły i postępujący. Jakie są główne objawy i przyczyny tego zaburzenia? Czy jest możliwe jego skuteczne leczenie?Zobacz także: Przerwany rdzeń kręgowy można już zregenerować! Opracowano przełomową metodęObjawy demencji starczejDemencja starcza stanowi poważny problem zdrowia publicznego. Szacuje się, z w populacji osób, które ukończyły 85. rok życia, z problemem demencji zmaga się ok. 40% z nich. Demencja starcza bywa określana jako zespół objawów, spowodowanych chorobą mózgu. Szczególnie poważne są w tym wypadku zaburzenia wyższych funkcji korowych, takich jak:pamięćmyślenieorientacja przestrzennazdolność uczenia pierwszych symptomów, które mogą wskazywać na wystąpienie demencji starczej, należą:znaczne trudności w nabywaniu i zapamiętywaniu nowych informacji (osoby cierpiące na otępienie starcze mają trudności z pamięcią krótkotrwałą, tzn. zapominają o tym, co wydarzyło się w niedalekiej przeszłości);zaburzenia myślenia (trudności w rozumowaniu i rozwiązywaniu sytuacji problemowych);zaburzenia funkcji wzrokowo-przestrzennych ( rozpoznawanie otoczenia);dysfunkcje językowe (trudności z prawidłową wymową słów, w niektórych wypadkach może dojść do afazji).W początkowym stadium demencja starcza może objawiać się także ogólnym osłabieniem, gorszym samopoczuciem, apatią. Chory staje się aktywniejszy w godzinach wieczornych, a nawet w nocy. Poważniejsza postać otępienia wymaga już całodobowej opieki i pielęgnacji. Zaawansowana demencja zwykle kończy się są główne przyczyny demencji starczej?Istnieje wiele chorób, które mogą prowadzić do wystąpienia demencji starczej. Wyróżnić można zwłaszcza:chorobę Alzheimera (prowadzi do otępienia o typie alzheimerowskim);chorobę Parkinsona;chorobę Picka;chorobę Huntingtona;udar mózgu;nadczynność starcza jest rozpoznawana na podstawie wywiadu lekarskiego oraz takich badań jak: tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, pozytonowa tomografia demencjiDemencja starcza ma najczęściej przebieg postępujący, choć bywają sytuacje, gdy otępienie jest odwracalne. Może stać się tak wówczas, gdy objawy są spowodowane takimi czynnikami jak niedotlenienie, niedobory elektrolitów, zaburzenia tarczycy. Istotna jest przy tym wczesna diagnoza i zastosowanie skutecznych środków większości przypadków demencja ma jednak charakter nieuleczalny. Wówczas można jedynie łagodzić i hamować jej objawy. Najczęściej stosowana w tym wypadku jest farmakoterapia. Demencję leczy się tzw. inhibitorami acetylocholinoesterazy, które oddziałują na ośrodkowy układ nerwowy. Zalecana bywa także psychoterapia (zwłaszcza terapie wspomnieniowe, treningi pamięci i orientacji w rzeczywistości). Istotny w leczeniu jest także kontakt osoby chorej z osobami także: Nie rozpoznaje znajomych twarzy, czyli o ślepocie twarzy Pamiętaj, że powyższy artykuł nie zastąpi wizyty starcza. Czym jest? Jak się przed nią chronić? Jak sobie pomóc?Otępienie starcze, czyli inaczej demencja dotyka wielu członków starszego pokolenia. Jest to choroba, którsa nie podlega ocenie moralnej, a jednocześnie staje się doświadczeniem bardzo trudnym zarówno dla osoby, która cierpi jak i dla członków najbliższej rodziny, czy opiekunów. Czym jest demencja i jakie są jej objawy? Wiele powstało publikacji na ten temat. Znane są również sposoby niesienia pomocy chorym. W niniejszym atrykule, chciałabym zawrzeć informacje podstawowe o charakterystycznych objawach choroby. Pamiętać jednak należy, że każdy człowiek jest inny. Posiada inne cechy charaktertologiczne, inne usposobienie, dysponuje innym zasobem doświadczeń. Zatem inaczej u każdej z osób dotkniętych demencją, będzie się ona rozwijać, przybierać na sile, czy też w wyniku leczenia farmakologicznego, oznaki będą ulegać złagodzeniu. W chorobie otępiennej istnieje jednak zestaw symptomów ostrzegawczych. Pierwszym z nich jest osłabiona pamięć, będąca częstym i zwykłym objawem starości. Dlatego bliscy i rodzina chorej osoby w podeszłym wieku często to bagatelizują, myśląc, że wynika to jedynie ze objawy demencji to przede wszystkim apatia, osłabienie organizmu, brak zapału do pracy, niechęć do wykonywania jakichkolwiek czynności i złe samopoczucie. Problemy z zapamiętywaniem i pamięcią mogą objawiać się inaczej u różnych osób. Często pacjenci pamiętają to co zdarzyło się kilkanaście, kilkadziesiąt lat temu, a nie pamiętają co robili między demencją a chorobą Alzhaimera jest bardzo cienka. Dlatego mówi się, że jedną z formą otępienia starczego jest Alzheimer, który po pojawieniu się objawów demencji zaczyna powodować kłopoty z prawidłową wymową słów i inne dysfunkcje, nasilające się w przeciągu od trzech do pięciu objawy najbardziej mogą dokuczać bliskim osoby cierpiącej na tę chorobę, a nie samej chorej. Charakter starszej osoby może stać się uciążliwy i nieznośny, może ona oskarżać wszystkich wokół o zabieranie jej pieniędzy, głodzenie czy złe traktowanie. W takim wypadku rodzina musi uzbroić się w cierpliwość, wspierać chorą osobę i być dobrej myśli. Wszystkie objawy demencji nie muszą oznaczać otępienia. Bardzo często każda starsza osoba nie może przypomnieć sobie nazwiska lekarza, czy nazwy lekarstwa i może to być spowodowane niedoborem witaminy B12 czy złym funkcjonowaniem tarczycy, nerek lub możemy zrobić? Jednym z najtrudniejszych stanów, jaki przeżywa każdy z nas jest bezsilność. Dlatego warto, a nawet trzeba podejmować odpowiednie działania, gdy tylko zauważymy u naszego seniora niepokojące objawy. W pierwszej kolejności musimy w sposób łagodny i taktowny namówić ją na wizytę u lekarza. Warto pozostać stanowczym i jasno argumentować powody wizyty W szpitalu personel medyczny przeprowadzi odpowiednie badania i przepisze właściwe leki, dzięki którym objawy będą łagodniejsze, a stan zdrowia chorego się poprawi. Istotnym elementem zapobiegania i walki z chorobą są tzw domowe sposoby wsparcia. W pierwszej kolejności polecam, unikanie stanów przygnębienia, na miarę możliwości oczywiście, choć jak wiemy, to zadanie nie należy do najłatwiejszych. Zwłaszcza, że w życiu spotykają nas trudne sytuacje i doświadczenia. Warto jednak pamiętać, że w każdym doświadczeniu istnieje możliwość wyboru. Czasem nie możemy zmienić otaczającej nas rzeczywistości, nie możemy także odwrócić biegu wydarzeń, cofnąć czasu. Jednak od nas zależy w jaki sposób owo wydarzenie będziemy postrzegać. Nie neguję tutaj jego stopnia trudności, czy też smutku i bólu, jaki spotyka nas w życiu. Emocje są jak najbardziej naturalne i dla lepszego zdrowia należy je wyrażać, mówić o nich, płakać. Jednak od nas zależy przewartościowanie zaistniałych faktów. Od naszego nastawienia zależy, czy dana trudność będzie naszym przekleństwem, czy też przestrzenią wzrostu, rozwoju. Kolejnym ważnym aspektem jest wypracowanie w sobie nawyku dziękowania za to, co mamy, kim jesteśmy. A myślę, że posiadamy ogromnie dużo. Wykaz wewnętrznych i zewnętrznych darów do indywidualnego odkrywania. Oprócz tego dieta bogata w owoce i warzywa i czytanie – w ten sposób możemy uchronić się przed demencją, radzą takich wniosków doszli naukowcy z Francji na podstawie badań, w których wzięło udział prawie 1500 ochotników. Badania sugerują, że przestrzeganie tych zasad może zapobiec lub odsunąć w czasie objawy demencji w starszym wieku. Grupa neuropsychologów z Francji przez okres siedmiu lat obserwowała zmiany w zdolnościach poznawczych 1433 emerytów z Montpellier. Seniorzy zostali poproszeni o wypełnienie ankiety na temat ich stylu życia, wykształcenia i historii chorób oraz o poddanie się testom z czytania. Okazało się, że to ile ćwiczeń intelektualnych emeryci zapewniali swojemu mózgowi, wywierało ogromny wpływ na prawdopodobieństwo rozwinięcia się u nich demencji. Zacznijmy zatem choćby rozwiązywać krzyżówki, szarady, czy popularne w ostatnich latach sudoku Ponadto czytajmy, czytajmy jak najwięcej. Pomimo nieustannego rozwoju techniki i technologii, tzw książki papierowe z łask nie wyjdą, choć zaprzeczyć nie można, że toczą konkurencyjną walkę z e-bookami. Zaletą tejże walki jest fakt, iż w wielu księgarniach napotkać możemy zaskakujące promocje w niektórych księgarniach. Zachęcam do poszukiwań. Dodam tylko, że osoby, które uzyskały niskie wyniki z testu czytania, aż o 18 procent wzrastało prawdopodobieństwo wystąpienia łagodnego osłabienia funkcji poznawczych lub demencji. Ryzyko to było też o 10 procent wyższe u osób cierpiących na depresję, a o 6,5 procent u ludzi, którzy jedli owoce i warzywa rzadziej niż dwa razy dziennie. Ważnym czynnikiem ryzyka była też cukrzyca, która podwyższała to ryzyko o 5 procent. Dla porównania, osoby które posiadają gen demencji są na nią narażone o 7 procent bardziej niż reszta – co to jestDemencja (otępienie), zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), jest zespołem objawów, które spowodowane są przewlekłą lub postępującą chorobą mózgu. Przebiega ona z zaburzeniem funkcji poznawczych: pamięci, myślenia, orientacji, rozumienia, liczenia, porozumiewania się, funkcji językowych, uczenia się, planowania czy umiejętności oceny. Zaburzenia te negatywnie oddziałują na funkcje intelektualne oraz kontrolę emocji, zachowania społeczne i czynności zawodowe. W przebiegu otępienia zaburzenie funkcji poznawczych jest większe niż wynika to z naturalnego procesu starzenia się. Aby zdiagnozować demencję, objawy muszą występować przez kilka miesięcy – czasami szybkość ich narastania jest tak duża, że już po 3 miesiącach można stwierdzić, że chory jest otępiały. Otępienie może współwystępować również w innych schorzeniach i całkowicie mijać wraz z wyleczeniem głównej – objawyW demencji następuje upośledzenie pamięci zarówno krótkoterminowej, jak i długoterminowej. Pamięć krótkoterminowa odpowiada za zapamiętywanie nowych informacji, długoterminowa – za odtwarzanie posiadanej już wcześniej wiedzy. Do objawów demencji należą: zaburzenia mowy, niezdolność do rozpoznawania przedmiotów, zaburzenia zdolności wykonywania precyzyjnych czynności ruchowych oraz zaburzenia funkcji wykonawczych, czyli niezdolność do planowania, organizowania, porządkowania czynności,zaburzenia myślenia abstrakcyjnego. Występują też zmiany emocjonalno-osobowościowe i zaburzenia psychopatologiczne, takie jak zaburzenia nastroju, np. depresja, apatia i zaburzenia lękowe. Objawy, które mogą sugerować wczesne stadia demencji to:zmiana miejsc odkładania rzeczy, trudności w znalezieniu przedmiotów;wielokrotne sprawdzanie wykonanych czynności;częste korzystanie z pomocy innych przy czynnościach dotychczas wykonywanych samodzielnie;trudności w rozumieniu pytań i poleceń;wielokrotne powtarzanie pytań;zapominanie o umówionych spotkaniach, godzinach ulubionych programów;utrata dotychczasowych zainteresowań;zaburzenia orientacji przestrzennej;wielokrotne powtarzanie czynności;problemy z dokończeniem rozpoczętych czynności;trudności w opisaniu przedmiotów bez ich oglądania;zmiany osobowości oraz zachowania;zaburzenia depresyjne;omamy;urojenia;nierozpoznawanie siebie w – przyczynyJako najczęstszą przyczynę demencji wymienia się choroby zwyrodnieniowe mózgu. Do tej grupy zalicza się chorobę Alzheimera, która odpowiada za 50-70% przypadków, otępienie czołowo-skroniowe i otępienie z ciałami Lewy'ego. Drugą co do częstości przyczynę demencji stanowią choroby naczyń mózgowych. Odpowiedzialne są za 10-15% wszystkich zachorowań. Niezależnie od przyczyny, podłożem demencji jest postępujący ubytek komórek nerwowych. Ich funkcja związana jest z tworzeniem, przechowywaniem i odtwarzaniem zasobów – etapy choroby AlzheimeraW chorobie Alzheimera wyróżnić można trzy etapy stadium to otępienie łagodne. Charakteryzuje się częstym powtarzaniem pytań, zapominaniem niedawnych wydarzeń oraz słabym lub zniesionym dowolnym przypominaniem. Ponadto pojawiają się trudności w odnajdywaniu słów, ale bez zaburzeń w rozumieniu mowy. Występują niewielkie problemy w zarządzaniu pieniędzmi, zakupach, ocenie sytuacji oraz w liczeniu. Towarzyszyć może temu apatia, depresja, drażliwość i obojętność. Faza druga nazywana jest otępieniem średniozaawansowanym. Występuje tutaj niemożność przypominania i rozpoznawania, trudności w odnajdywaniu słów i rozumieniu mowy, zaburzenia w rysowaniu konstrukcyjnym. Konieczne jest poruszanie się osoby chorej poza domem z osobą towarzyszącą. Chorzy mają problem z samoobsługą, np. z ubieraniem się. Trzecie stadium to otępienie bardzo zaawansowane. Charakteryzuje się niemożnością przypominania oraz rozpoznawania, bardzo ubogim zasobem słów i niezrozumieniem mowy, a także niemożnością rysowania i kopiowania, trafienia do własnego domu, samodzielnego ubierania się, wykonywania codziennych czynności toaletowych oraz dbania o higienę osobistą. Niektórzy chorzy mogą być agresywni, pobudzeni i chorobie z ciałami Lewy’ego pierwszymi zwiastunami choroby są drażliwość oraz chwiejność emocjonalna. Ujawnić się mogą deficyty poznawcze na przemian z okresami niezaburzonego funkcjonowania poznawczego. Zmiany te mogą następować gwałtownie lub powoli. Bardzo często występują halucynacje wzrokowe, co odróżnia demencję od innych form – diagnostykaW celu potwierdzenia oraz ustalenia przyczyny demencji i sposobu leczenia konieczna jest ocena specjalistyczna dokonana przez lekarza i psychologa oraz wykonanie badań dodatkowych: neuropsychologicznych, laboratoryjnych i – leczenieFarmakoterapia w leczeniu demencji służy łagodzeniu objawów oraz opóźnianiu rozwoju choroby. Stosuje się także metody niefarmakologiczne. Ich celem jest zachowanie aktywności ruchowej chorego oraz jego samodzielności w zakresie samoobsługi, a także zmniejszenie napięcia emocjonalnego i niepokoju. Wyróżnić można kilka grup metod usprawniania chorych na demencję: kinezyterapię, terapię zajęciową, zajęcia relaksacyjne, muzykoterapię oraz metody poprawiające pamięć. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa demencji lub tempa jej rozwoju warto stymulować funkcje poznawcze. Aktywność umysłowa zwiększa tzw. rezerwę kognitywną. Zaleca się ją od jak najwcześniejszych lat. Zobacz, jak możesz pomóc osobom starszym. Źródła:Pietraszek – Kusik H. Demencja. Metody odziaływań pozafarmakologicznych. Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu 2015; 42 (1): 28 – A. Otepienie u osób w wieku starszym. Geriatria 2008; (2): 237 – D., Orłowska E. Neuropsychologiczna charakterystyka wybranych zespołów otępiennych Polski Przegląd Neurologiczny 2012; 8 (2): 66–75. Data dodania: wtorek, 23 kwietnia 2019 Data aktualizacji: czwartek, 11 lipca 2019 Jeden z użytkowników Reddita podzielił się z całym światem wzruszającą historią swojej mamy Jacquie, która cierpi na starczą demencje. Zdjęcie wykonane w 2005 roku Początkowo błędnie uważano, że Jacquie cierpi na menopauzę. Miała tu jakieś 48 lat. 2010, na plaży Jacquie ma poważne problemy z pamięcią. Ponownie 2010, podczas rajdu motorowego Kobieta zawsze uwielbiała siedzieć na tylnym siedzeniu podczas takich przejażdżek, ale zaczynała mieć ataki paniki, kiedy zakładano jej hełm. Jeden z nich o mały włos nie doprowadził do wypadku. Wycieczka na plaży Jej waga drastycznie spadła, ciężko się z nią porozumieć. Narodziny wnuka Na ten moment czekała wiele lat. Mimo postępującej choroby, kobieta aktywnie uczestniczyła w spotkaniach towarzyskich Wnuk ma już 14 miesięcy Jacquie obchodzi się z nim bardzo delikatnie i ostrożnie. Kobieta traci zdolność chodzenia Zauważalny jest również kolejny, znaczny spadek wagi. Jacquie ma już 58 lat Jej oczy są prawie zawsze zamknięte, a jeśli je otwiera to patrzy w pustkę. Dziś kobieta zasypia w towarzystwie maskotek, które ją uspokajają Czasami się uśmiecha i głośno śmieje bez powodu Mam nadzieję, że wkrótce umrze. Demencja to nie tylko zaburzenia pamięci. Może powodować także problemy z mową, zaburzać uwagę, koncentrację i funkcje poznawcze. Rozróżnia się pierwotną i wtórną formę tej choroby, z czego 90 proc. przypadków do demencja pierwotna. Choć schorzenie to jest powszechne, nadal wokół demencji krąży wiele mitów. Spis treściJak rozpoznać demencję? Jak rozpoznać demencję? Charakterystycznymi objawami, które mogą świadczyć o rozwoju demencji są: dezorientacja, kłopoty z pamięcią, uczucie ciągłego niepokoju, trudności w wykonywaniu codziennych czynności, zaburzenia mowy, spadek zainteresowania kontaktami międzyludzkimi, pasją czy pracą, błędna ocena zagrożeń, wahania nastroju, drażliwość, nieufność i inne. Poradnik Zdrowie: demencja Aby lepiej zrozumieć problem demencji, a tym samym prawidłowo reagować w przypadku rozpoznania jej objawów należy przede wszystkim rozróżnić, co jest prawdą, a co błędnie panującym mitem. Oto 10 nieprawdziwych informacji na temat demencji. 1. Demencja jest nieunikniona wraz z wiekiem To stwierdzenie nie jest prawdziwe. Demencja nie jest normalną częścią procesu starzenia. Wraz z wiekiem rosną natomiast czynniki ryzyka demencji. Według raportu opublikowanego przez Alzheimer's Association, choroba Alzheimera, która jest najczęstszą postacią demencji, dotyka 3 proc. osób w przedziale wiekowym 65-74 w Stanach Zjednoczonych. 2. Demencja i choroba Alzheimera to to samo To nie jest całkiem poprawne twierdzenie. Choroba Alzheimera jest rodzajem demencji, która stanowi 60–80 proc. wszystkich przypadków demencji. Inne rodzaje demencji obejmują otępienie czołowo-skroniowe (FTD), otępienie naczyniowe, otępienie mieszane i otępienie z ciałami Lewy'ego. Demencję definiuje się jako utratę funkcjonowania poznawczego — myślenia, zapamiętywania i rozumowania — oraz zdolności behawioralnych do takiego stopnia, że ​​zakłóca ona codzienne życie. Chociaż formy demencji mają pewne wspólne cechy, każdy typ ma odrębną podstawową patologię. Choroba Alzheimera wiąże się z gromadzeniem się tak zwanych blaszek i splątków w mózgu. Struktury te ingerują w komórki mózgowe, ostatecznie je zabijając. W przeciwieństwie do tego, śmierć komórek mózgowych w otępieniu naczyniowym następuje z powodu braku tlenu, co może wynikać na przykład z udaru mózgu. 3. Członek rodziny ma demencję, więc ja też zachoruję Powszechnym mitem jest to, że demencja jest uwarunkowana genetycznie. Innymi słowy, jeśli ktoś z rodziny ma diagnozę demencji, nie oznacza, że rozwinie się ona w późniejszym etapie u młodszych pokoleń. Chociaż niektóre formy demencji mają składnik genetyczny, większość przypadków nie ma silnego związku genetycznego. Najważniejszym czynnikiem ryzyka demencji jest wiek. Jeśli jednak rodzic lub dziadek zachorował na chorobę Alzheimera w wieku poniżej 65. lat, prawdopodobieństwo genetycznego przeniesienia choroby jest większe. Jednak choroba Alzheimera o wczesnym początku jest stosunkowo rzadka. Ponieważ większość przypadków demencji to choroba Alzheimera, oznacza to, że w większości sytuacji nie jest ona dziedziczna. 4. Demencja dotyczy tylko osób starszych Wiek jest czynnikiem ryzyka demencji, ale choroba ta może w rzadkich przypadkach dotykać młodszych dorosłych. 5. Demencja sygnalizuje koniec sensownego życia Na szczęście tak nie jest. Wiele osób z diagnozą demencji prowadzi aktywne, sensowne życie. Niektórzy obawiają się, że jeśli lekarz zdiagnozuje u nich demencję, nie będą już mogli samodzielnie chodzić na spacer i będą musieli zrezygnować z prowadzenia pojazdów. Gdy demencja się pogarsza, prawdopodobne są zmiany w sposobie, w jaki dana osoba prowadzi swoje życie, ale to nie znaczy, że nie może prowadzić satysfakcjonującego życia. 6. Utrata pamięci zawsze oznacza demencję Chociaż utrata pamięci może być wczesnym objawem demencji, niekoniecznie oznacza początek tego stanu. Pamięć ludzka może być nieprzewidywalna i wszyscy czasami zapominamy. Jeśli jednak utrata pamięci przeszkadza w codziennym życiu, najlepiej porozmawiać z lekarzem. 7. Demencji zawsze można zapobiec To niestety nieprawda. Co ważne, niektóre czynniki mogą albo zmniejszyć ryzyko rozwoju pewnych rodzajów demencji, albo opóźnić ich początek. 12 czynników, które zwiększają ryzyko demencji: nadciśnienie tętnicze, upośledzenie słuchu, palenie tytoniu, otyłość, depresja, brak aktywności fizycznej, cukrzyca, niski poziom kontaktów społecznych, spożywanie alkoholu, urazy mózgu zanieczyszczenie powietrza. Niektóre z tych czynników mogą być trudne do zmodyfikowania, ale praca nad zmianą któregokolwiek z nich może pomóc zmniejszyć ryzyko rozwoju demencji. 8. Witaminy i suplementy mogą zapobiegać demencji To mit. Na ten moment nie ma żadnych dowodów na to, że jakiekolwiek suplementy witaminowe lub mineralne mogą zmniejszać ryzyko demencji. 9. Wszystkie osoby z demencją stają się agresywne W niektórych przypadkach osobom z demencją może być coraz trudniej zrozumieć otaczający ich świat. To może być frustrujące, a niektóre osoby mogą reagować na emocje w gniewny sposób. Jednak nie dotyczy to wszystkich. 10. Demencja nigdy nie jest śmiertelna Niestety demencja może być śmiertelna. Dla osób po 70. demencja może być częstszą przyczyną zgonów, niż tradycyjnie sądzili eksperci. Demencja niepokoi ludzi, zwłaszcza gdy się starzeją, i jest to uzasadnione na wiele sposobów. Jednak ważne jest, aby przeciwdziałać dezinformacji, która może zwiększać obawy i piętnowanie. Na razie naukowcy pracują nad opracowaniem lepszych sposobów leczenia i zapobiegania tej chorobie. Miejmy nadzieję, że w przyszłości nauka zmniejszy ilość przypadków demencji oraz strachu związanego z tą chorobą. Przeczytaj także: 13 mitów na temat padaczki Redaktorka od lat związana z branżą medyczną. Specjalizuje się w tematyce zdrowia i aktywnego stylu życia. Prywatne zamiłowanie do psychologii inspiruje ją do podejmowania trudnych tematów w tej dziedzinie. Autorka cyklu wywiadów z zakresu psychoonkologii, którego celem jest budowanie świadomości oraz przełamywanie stereotypów na temat choroby nowotworowej. Wierzy, że odpowiednie nastawienie psychiczne jest w stanie zdziałać cuda, dlatego propaguje profesjonalną wiedzę, w oparciu o konsultacje ze specjalistami.

demencja starcza a śmierć